Use Reibach met de Schoalbeere

We-i Blaage vanne Ssaanberg-Schoal hadden domols de me-iste Strang vöar den aulen Schoalmeester "Assipa Schwenk". Dän hadde se vam Kloastermaark nohm Ssaanberg aafcheschoowe. Dä hatt soan verschräumelt Cheseech un dann ouk noch en Hippenbaat.

Dat woar soane rechtige Ke-inerschreck. Dä kneep inne Backen, trock anne Hoore, knallden de Köppe tesaame. He nohm sinne Stock ees Flitzebogen un schmeet met sinne Schwamm no uss Pööste.

Dä "Schwatte Banken" woar waal ferkes-chenau un ouk streng, äwwer he woar cherääch un we-i häwwe be-i öm völl cheliahrt.

Use Rektor woar Ewald Bölling. Dä soach ut ees vandaach in Bonn dä Minister Blüm, soane chestuckten Dicken, met soan mickrig Brill im Cheseech. Dat woar ke-ine "Fine", äwwer Ssunndaachs speelden he inne Kirke de "Ssaansche Wellershuus-Orgel". Dann woar he in sinn Element. In sinn Kabäusken op de Empore hatt he sunne Rückspeegel hange und soach, wann Pastor von Braken met sunne Wink de Musik fre-i choof. Un dann chingk he met biddste Händ un sinne kotte Be-in inne Volle, dat die kle-in Posaune-Ingelsche op de Orgel met de Fott wackelden.

Die Ssaanberg-Schoal hat en flamm-noi Lichtbildcherät chekreegen, wat moderner woar ees en "Laterna-Maika". Domit kosse Fotos, di bloaß rinchelaat woude, met en elektrisch Beer un ne Speegel op de Waund schmiete.

Ees Premiere heet Rektor Bölling met dat Maschinsche de "Hoachtied van Kanaan" anne Waund cheschmeete. Kaal Siepmann un ick mossten de Fotos, wenn dä Rektor met ssin Stimm-Chavel op et Pult kloppten, uttuusche. Dä Rektor soat met et Cheseech noh us Klasse un koun ne sehne, wat op de Waund föar en Bild stount.

Dann koamen de Fotos van "Kanaan" anne Riech. Am Anfang woat chebett. Dann hadden se all de Schnute open stoone un de Rektor saach: "Nou ssinge se." Dann woud met soan Trick ut Water soachaar Wiin chemix un et koam Stimmung op.

Op eimool fingk de chanze Klasse aan te laache un schre-ie. Ick hatt soan "Alva-Zigarettenfoto" stickum richeschoowe, un op us Waund woar en chroaten Apen te sehne, dä en Banaan in sinne Schnuute hatt. Dä Rektor dreiht ssich öm, ssüht dat Foto mit däm Ape, un die Hochtied van Kanaan woar chestorwe.

Kaal Siepmann un ick mossten nou vöare nom Pult un Ewald reep: "Beide heute mittag zur Strafe im Schulgarten Birnen pflücken."

We-i twea middachs met de Leadder un E-imers in dän Bungert. Ears häwwe we-i de Beere selws probiert und dann de Beere, die op de Aed rumlooge, de Nachbors-Blaage öwwer de Heck cheschmeete und dann met et Pflücke aanchefange. De volle E-imers wodde in Rektors Stall innen Badewann bugsiert.

We-i woare soa reechtig met us Erntearbe-it techang, do reep sonne "Ssaanberg-Beamte-Frou" öwwer de Hecke: "Verkaufen Sie auch Birnen?"

"Sicher, liebe Frau," koam et van us wie ut e-in Schnuute. We-i met twea E-imers voll Beere anne Hecke un sachten: "Alles für eine Mark" und kippten de Beere in dän Beamtenbüll.

De Middach woar föar us chudd cheloupe. We-i hadde selwes chenoch Beere intus, de Tasche vollgepack un noch e-ine Mark Reibach. Nou äwwer chau met us Mark Reibach no dat cheschäff van Minchen Üllenbeck un föar fiif Chrosche Studentenfutter, Veilchenpastillen un Nappos koupe. Un we-i hadden noch en halwe Mark em Stocken.

Am auner Morge inne tweade Stounde koam Frau Rektor in use Klasse un sätt vöar de Ewald: "Da ist eine Dame aus der Siedlung und will Birnen kaufen." Use Rektor woud resolutt un chingk op de Flur, öm te unnerstricke, dat Schoalbeere nee verklopp wääde könne.

Dann chingk de Dör open un Rektor Bölling, sinne Frou un us Kundin van chistern koamen rinn. Us Rektor sachten dann: "Zeigen Sie mir die Jungen, die Ihnen Birnen verkauft haben sollen."

Kaal Siepmann un ick woaden ömmer kle-iner, äwwer identifiziert. Un dann leep alles rubellemies. Rektor Bölling met us nohm Konferenzraum, dän Stock usem Kasten, us öwwer dän Deesch, un de Fott versohlt. Domit noch neh chenooch, mooste we-i de He-im bestelle, us Vääder sallden nom Rektor komme.

Ees min Vaader vanne Cherwere-i Fieromend hatt, stoont in use Stall en pralle Ssack met Kaninefutter praat. Minne Vaader sachten direck: "Heese wat utchefreeten? Ick häpp öm alles chebich. Dann heet he sinn Cheseech vertrocke un ouk noch chelaach. Dat Ding woar soa chudd ees cheloupe, un ick koss de Schoalkladde ut min Buksche rutpacke. Die woad nee meahr chebruck. Kaal Siepmann hadden de Kladden äwwer bitter nöödich. Am aunere Daach häwwe we-i die fiif Chrosche noch op de Kopp chehaue. Äwwer an dat Cheräät mit de Fotos van "Kanaan" leet us dä Rektor Bölling perdu nömmer draan.


Stand: 07.11.2017

[schließen]

Fehler melden

Sie haben einen Fehler auf dieser Internetseite gefunden? Bitte teilen Sie ihn uns mit. Ein Redakteur wird sich umgehend darum kümmern.

Haben Sie ein anderes Anliegen, um das wir uns kümmern sollen, dann wenden Sie sich bitte an die Bürgeragentur.

Ihre Nachricht

 

Drucken | RSS-Feed | Fehler melden

Transparenter Pixel